Noem het 'urban wastelands', 'terrains vague' of, gewoon in eenvoudig Nederlands, braakliggende terreinen; rommelige, onbestemde plekken die maar al te graag een unieke positie innemen in het verder zo schone en gestructureerde stedelijk landschap van Nederland. Al dan niet voorzien van historische en leegstaande gebouwen vormen ze voor de één een doorn in het oog, terwijl de ander maar wat graag op zoek gaat naar de vergane glorie van dergelijke locaties. En terecht, want hoewel ze afgesloten of door velen niet gezien (willen?) worden zijn het juist deze locaties die gekenmerkt worden door verborgen kwaliteiten - locaties die een waardevolle aanvulling kunnen vormen op ruimtelijke en praktische invulling van de hedendaagse stad.
Onze voordeelurenkaart brengt ons dit keer naar de jonge Tilburgse studentenvereniging d’Artagnan, die ondanks haar korte bestaan de ambitie heeft om uit te groeien tot een serieuze, internationale en hippe vereniging. En het is dit moment waarop FOAM om de hoek komt kijken. Om de vereniging een compleet nieuw gezicht te geven bemoeien we ons niet alleen met de huisstijl en de website, maar is er als aftrap een ontwerp gemaakt voor de – voorheen als Après-skibar ingerichte – sociëteit.
Onze hoofdstad staat bekend als een karakteristieke en charismatische stad. Zo kent iedereen wel de sfeervolle binnenstad met haar grachtengordels, het Rijksmuseum of de Wallen. Stuk voor stuk vormen ze iconen waaraan Amsterdam haar bekendheid ontleent. FOAM wil hier graag nog een icoon aan toevoegen door de aandacht te richten op een minder bekende, maar net zo unieke locatie binnen Amsterdamse stadsgrenzen: de NDSM-werf.
"En, hoe gaat het met FOAM?" Een vraag die ons de laatste maanden meer dan eens per dag gesteld wordt en waarop we, gelukkig, tot op heden nog steeds volmondig hetzelfde antwoord kunnen geven: "Met FOAM gaat het goed!" Sinds onze officiële start op 1 januari zijn we volop bezig met verschillende ontwerpen, zowel architectonisch als grafisch, en hebben we zelfs nog tijd weten te vinden om aan een prijsvraag mee te doen. Maar om iets dieper in te gaan op ons eerdere antwoord, stellen we zelf een nieuwe vraag: "Waar houden deze jonge architecten zich nu eigenlijk écht mee bezig?"
We gaan een tijdje terug in de tijd, terug naar de tijd dat FOAM nog maar net FOAM heette, de tijd waarin we de transformatie van ‘dievier’ naar ‘FOAM’ doormaakten. Ontwerpers die we zijn kwam als eerste het nieuwe logo, de website en een huisstijl op de agenda. Een ondernemingsplan zeg je? Dat kwam later wel.
Het logo dat uit de daaropvolgende sessies kwam rollen kennen jullie ondertussen wel, het kwam er echter niet over één nacht ijs. Nee, er waren talloze brainstormsessies, selectierondes, nieuwe ontwerprondes, koppen koffie en kaneel-thee voor nodig om tot het definitieve logo te komen.
Wonen; een term die niet alleen door veel mensen gebruikt wordt, maar vooral door veel mensen op een totaal andere manier geïnterpreteerd wordt. Wonen is iets persoonlijks, een gevoel van thuiskomen, een gevoel de wereld even achter je te laten in je eigen vertrouwde omgeving. Onlangs nog las FOAM een betoog over de essentie van het bevriend raken met je directe omgeving; een interessant maar tegelijkertijd ongrijpbaar fenomeen.
Op één van onze favoriete blogs, bldgblog, kwamen we onlangs een video tegen die ons van onze comfortabele stoelen liet vallen van verbazing. Wat was het geval? Een naar nu blijkt zeer begenadigd visueel artiest, Alex Roman, had een jaar vrijgemaakt om te werken aan zijn meesterwerk: Een ode aan de derde en zevende der kunsten, Architectuur en Cinematografie.
Waar we in eerste instantie dachten dat het om een goed staaltje filmwerk ging, bleek dit geenszins waar te zijn: Meneer Roman heeft het gehele filmpje gerenderd in Studio 3D max en opgewerkt met After Effects. Bekijk het filmpje zelf eens, liefst full-screen en met het geluid flink hard, en dan begrijp je vast dat dit filmpje ons nieuwe ijkpunt is geworden qua visualisaties. Of we dat halen? Over een jaar lees je het hier :).
In een maatschappij die steeds individueler en afstandelijker dreigt te worden, lijkt de rol van de persoonlijke naam steeds vaker te worden overgenomen door het anonieme nummer. Een willekeurige cijferreeks bepaalt wie je bent, waar je woont en wat je bloedgroep is. Bij het afsluiten van een contract krijgen we een eigen klantnummer, een beginnend student aan de TU een studentnummer; het liefst twee, om het nog makkelijker te maken. Achterblijven konden we niet, wilden we niet. En zo werd, op de laatste dag van 2009, ook FOAM een nummer. En wat zijn we er trots op!
Jammer... Zo’n leuke nieuwe blog, maar waarom nu geen mogelijkheid om jouw mening over onze stukjes met ons en de andere bezoekers te delen? Vonden wij ook erg jammer, dus vandaar dat je vanaf nu naar hartelust kunt reageren op elke blog van FOAM.
De campus van de TU Eindhoven staat er vol mee: kleine facilitaire gebouwen, uniform vormgegeven als blokjes van zwarte baksteen. De meeste zijn al herbestemd, en vervullen hun nieuwe rol met verve, zoals de Zwarte Doos en het Gaslab. Het grootste en meest herkenbare facilitaire gebouw, Ceres (Centraal Energie en Regelstation), dreigt echter vergeten te worden in deze vernieuwingsdrang. Doodzonde, want het is een prachtig gebouwtje, dat sinds de beginjaren van de campus ervoor heeft gezorgd dat studenten en professoren er lekker warm bij zitten in de faculteitsgebouwen. Helaas past een dergelijk centralistisch stelsel niet meer in bij het huidig individualisme, en verwarmt iedere faculteit tegenwoordig zichzelf. Wat nu te doen met het ketelhuis Ceres?
Een van de eerste lessen die je als hedendaags ontwerper aan een willekeurige opleiding krijgt voorgeschoteld gaat niet langer over concepten, kleuren, materialen of historische grootheden, maar over één van de beruchtste afkortingen van de 21e eeuw: RSI. Vormen van preventie? Variatie, en het gebruik van het toetsenbord in plaats van de muis. Designbyfoam.nl doet dan ook graag een poging om aan beide maatregelen tegemoet te komen.
Het navigeren van onze website zal grotendeels met de muis gedaan worden, daar komen we niet onderuit. Maar bij het bekijken van het werk van FOAM kan het anders! Naast het aanklikken van de verschillende cijfers kan er ook door middel van de pijltjestoetsen door de afbeeldingen genavigeerd worden. En om ook diegene die de muis toch niet met rust kunnen laten enige variatie te bieden, is het bovendien mogelijk om op de afbeelding zelf te klikken en zo het gehele project te doorlopen. De beste remedie tegen RSI blijft echter een ontspannen houding, dus eigenlijk is er maar één tip die we echt kunnen geven: geniet, van designbyfoam.nl.
Het is zover! Na maanden van selecteren, schrijven, afbeeldingen maken en vooral heel, heel veel programmeren is vandaag de laatste stap gezet waardoor deze woorden nu wereldwijd te lezen zijn. Het digitale thuis van FOAM, designbyfoam.nl, behoort vanaf nu tot het erfgoed van ons wereldwijde web. Hier zijn we dan! En voorlopig niet van plan, om ooit nog te verdwijnen…
Ruim een half jaar geleden begonnen we met onze missie naar een eigen website en bloed, zweet en tranen heeft het uiteraard gekost. Heel veel hebben we om ons heen gekeken. Hoe het moet, maar zeker ook hoe het niet moet, want het ontwikkelen van een website voor architecten blijkt zo makkelijk nog niet te zijn als we The Guardian mogen geloven. Vanuit die kennis begon onze eerste digitale reis, op weg naar een online thuisbasis die past binnen de filosofie en uitstraling die FOAM deze wereld mee wil geven. Een kleine terugblik op wat het ooit was, wat we onderweg tegenkwamen, en waar we morgen willen zijn.
