Er zijn van die steden, die je al van binnen en van buiten lijkt te kennen voordat je er ook maar een enkele stap gezet hebt. Met parken, straten en gebouwen waar je in gedachten al vele malen doorheen hebt gedwaald, jezelf continu verbazend om alles dat je hoort, ziet, ruikt en voelt. Steden die door hun imposante carrière in Hollywood en door hun vele referenties voor je afstudeerproject amper nog geheimen lijken te kennen. Totdat je er, na vele jaren van dromen, eindelijk écht door haar parken, straten en gebouwen mag lopen. En ze indrukwekkender blijken te zijn, dan je ooit had kunnen vermoeden.
New York in 3 dagen. Kort, intensief, maar als een jonge architectendroom die werkelijkheid wordt. 'Mooi', in de zin van zuivere esthetische schoonheid, kan ik de meeste architectuur van de stad niet noemen. Maar de overweldigende indruk die alles op je maakt doet dat je vergeten voordat je er überhaupt over na kunt denken. Wolkenkrabbers die van een andere planeet lijken te komen en je daardoor het gevoel geven dat juist jij degene bent die niet van deze wereld is; een gevoel dat geen film op je over kan brengen, een gevoel om nooit meer te vergeten.
En toch was het niet het grootse, dat me 3 dagen lang in vervoering wist te brengen. Het is het samenspel tussen groot en klein, tussen drukte en rust, tussen de dichtheid van gebouwen en de openheid van parken en pieren die New York voor mij een stad maken waar wij nog veel van kunnen leren. Het zal ongetwijfeld te maken hebben met het verschil in (woon)cultuur, maar het uitgebreide leven op straat en de vele momenten die daardoor plaatsvinden maken de stad tot een beleving die niet in woorden te vangen is, laat staan in architectuur. Al doet 'The High Line', een herbestemming van een oude spoorbaan die op 10 meter hoogte de stad doorkruist, een zeer verdienstelijke poging. Een project dat ik vooraf ontzettend graag wilde bezoeken, door alle indrukken compleet vergeten was, en waar ik tenslotte 'per ongeluk' tegenaan liep. Want hoe goed je een stad vooraf ook denkt te kennen, verrassen kan hij je op elke hoek van de straat.
Een prettige vorm van heimwee is wat achterblijft, en daar gaat zonder twijfel aan toegegeven worden.
