Net terug uit Barcelona, de stad van Gaudi. Massa's mensen verzameld voor de Sagrada Familia, massa's mensen zittend op de bankjes in Parc Güell. Het is warm, eigenlijk te warm voor een uitgebreid bezoek aan een stad. Het verwondert me keer op keer hoeveel mensen er naast elkaar kunnen staan, om precies dezelfde foto te maken, om thuis te kunnen vertellen: "ik ben er geweest, ik heb het gezien!".
En dan ineens sta ik ervoor: het Barcelona paviljoen van Mies van de Rohe. Ik ben er geweest, ik heb het gezien! En in tegenstelling tot de rest van de stad is het hier rustig. Er loopt een handjevol bezoekers en het gastenboek staat vol met eerbetogen van architecten over de hele wereld. Ook mijn naam staat er nu bij, heb Mies bedankt voor het inspirerende bouwwerk. Een Japanse architectuurstudent vraagt me om een foto te maken van hem en zijn vriendin. En waar het normaal gesproken niet uitmaakt hoe je mensen op de foto zet, kreeg ik van deze jongeman uitgebreide instructies over de compositie. De serene schakering van wanden vraagt kennelijk om meer dan een snelle klik.
En hoewel ik mijn geheugenkaart ook vol aan het klikken ben, realiseer ik me dat ik even op de gladde vloer moet gaan zitten. Zitten en gewoon kijken.
